فرایند تعیین ارزش یک دارایی در دانش مالی ارزش گذاری نامیده می شود. جهت ارزش گذاری دارایی ها از روش های متنوعی استفاده می شود که شامل روش های عینی و ذهنی می باشد. در موارد عینی از روش های آماری و اقتصاد سنجی استفاده می شود، اما در روش های ذهنی بدلیل کیفی بودن متغیرها بایستی از قضاوت تحلیل گر و تجربه وی بهره برد. در مجموع می توان ارزش گذاری را فرایند تعیین ارزش فعلی (Present value) یک دارایی تعریف نمود. ارزش فعلی یک دارایی می تواند بر اساس روش بکار گرفته شده در محاسبه آن برابر با ارزش ذاتی (Intrinsic) یا برابر با ارزش اقتصادی (Economic value) آن دارایی باشد.
ارزش فعلی یک دارایی می تواند نشان دهنده ارزش ذاتی، ارزش اقتصادی، ارزش منصفانه (Fair value) یا ارزش بازار (Market value) آن دارایی باشد. ارزش ذاتی عبارتست از: محاسبه ارزش فعلی دارایی با بررسی عوامل بنیادی موثر بر ارزش دارایی. ارزش اقتصادی عبارتست از: تعیین حداکثر قیمتی که خریداران یک دارایی حاضر هستند برای به دست آوردن آن دارایی پرداخت نمایند. ارزش منصفانه عبارتست از: تعیین قیمتی منطقی که مورد توافق خریدار و فروشنده بوده و طرفین حاضر به معامله در آن سطح قیمتی می باشند. ارزش بازار عبارتست از: قیمتی است که بر اساس سطوح عرضه و تقاضا در بازار تعیین می شوند.
برخی از روش های ارزش گذاری دارایی ها عبارتند از:
• مدل سازی مالی (Financial Modeling) جهت محاسبه ارزش ذاتی با استفاده از روش های تنزیل سود تقسیمی (DDM) و تنزیل جریان نقد آزاد (FCF) .
• ارزش گذاری با توجه به تنزیل جریانات نقد آتی (DCF)
• تجزیه و تحلیل سناریو (Scenario Analysis)
• تجزیه و تحلیل حساسیت (Sensitivity Analysis)
• ارزش یابی مقایسه ای بر مبنای ضرایب درآمدی و سود (Revenue & earning multiples)
• محاسبه ارزش جایگزینی (Replacement value)
• محاسبه خالص ارزش دارایی ها (NAV)